Blog

Verspreid over de afgelopen weken heb ik weer een aantal films gezien waarover ik graag mijn mening wil delen. Ik keek onder andere de mega populaire animatiefilm Frozen, ging naar de bioscoop om de nieuwste creatie van Wes Anderson te bekijken en keek tussendoor ook nog een klassieker als What’s Eating Gilbert Grape. Over die én meer films schrijf ik in dit artikel een korte recensie.

Frozen

De bergbeklimmer Kristoff en een jong meisje genaamd Anna reizen met een stel rendieren over de besneeuwde bergtoppen en gevaarlijke kliffen. Ze zijn op zoek naar Anna’s zus Elsa, de legendarische Sneeuwkoningin, om de eeuwigdurende winter die over hun koninkrijk gevallen is te beëindigen. Op hun tocht ontmoeten ze mystieke trollen en de hilarische sneeuwman Olaf en zullen ze de natuurelementen moeten overwinnen om het koninkrijk te redden.

Ik had veel van Frozen verwacht door het enthousiasme van anderen. De animatiefilm heeft een mooi verhaal en zit prachtig in elkaar. De verhaallijn van Elsa die wil dat Anna bij haar in de buurt komt uit angst haar pijn te doen vind ik sterk. Ook leuk dat het eens niet gaat om een prinses in nood en een prins op het witte paard als reddende engel, maar dat de relatie van de zusjes het belangrijkst in de film is. De liedjes vond ik wat minder (oké, op Do You Want To Build A Snowman na dan), die heb ik doorgespoeld omdat ik ze te lang vond duren. Het verhaal had geen mega verrassend einde, maar dat hebben Disney films sowieso bijna nooit. De enorme hype om Frozen snap ik niet zo goed. Het is een leuke feelgood animatiefilm, maar zó bijzonder vond ik ‘m nu ook weer niet.

Cijfer IMDb: 7,9. Mijn cijfer: 6,5

What’s Eating Gilbert Grape

Gilbert Grape leeft in Endora, een klein plaatsje waar niets te beleven valt. Zijn voornaamste taak is het zorgen voor zijn geestelijk gehandicapte broertje Arnie. Op een dag passeren Becky en haar grootmoeder door Endora. Gilbert wordt verliefd op Becky, maar hij raakt in de problemen als hij tijd probeert vrij te maken voor zijn privé-leven.

What’s Eating Gilbert Grape komt uit 1993 en in deze klassieker kun je dan ook genieten van een hele jonge Johnny Depp, die de rol van Gilbert speelt. Op een heel andere manier heb ik genoten van Leonardo DiCaprio, die nog piepjong is in deze film. Leo speelt de rol van de geestelijk beperkte Arnie en dat doet hij ontzettend goed. Ik was onwijs onder de indruk, hij heeft het personage fantastisch en heel geloofwaardig neergezet waardoor je bijna zou gaan denken dat Leo écht een beperking heeft. De film is af en toe grappig en romantisch, maar vooral erg aandoenlijk. Het zorgen voor Arnie geeft Gilbert eigenlijk niet de kans een eigen leven te leiden. En dan komt er ook nog bij dat de moeder van het gezin leidt aan extreem overgewicht en al jarenlang het huis niet uitgekomen is. Mijn medelijden draaide overuren tijdens het kijken van de film, want ik had met zo’n beetje ieder personage medelijden. Het is een bijzondere film waarin weinig echt spannende dingen gebeuren, maar het verhaal is zo meeslepend dat ik toch aan mijn laptop gekluisterd zat.

Cijfer IMDb: 7,8. Mijn cijfer: 8,5

Don Jon

Don Jon is verslaafd aan porno en een echte player. Hij heeft nooit problemen gehad om een mooie vrouw te scoren, totdat hij Barbra ontmoet. Barbra is een idealistische vrouw, die op zoek is naar de ware. Jons passie voor Barbra dwingt hem om een oogje dicht te knijpen ten opzichte van hun verschillen. Dat is totdat hij Esther ontmoet, een vrouw die hem beter begrijpt dan hij zelf.

Ah, Joseph Gordon-Levitt in een compleet andere rol dan we van hem gewend zijn. Hij speelt een stoere macho man die zo’n beetje iedere vrouw het bed in kan krijgen. Ik vond het leuk de acteur zo anders te zien, helemaal smooth en afgetraind. Ook heb ik genoten van Scarlett Johansson die de rol van Barbra speelt, de onuitstaanbare maar práchtige vriendin van Don Jon. De film heeft me een andere kijk op mannen en porno gegeven en ik vond het grappig en enigszins zelfs verfrissend om eens ‘vanuit de man’ te zien/horen waarom porno kijken leuker is dan daadwerkelijk zelf seks hebben. Don Jon begint als een stoere, ergens grappige komedie met een beetje drama erin verwerkt, maar heeft uiteindelijk toch een mooie en verrassende boodschap.

Cijfer IMDb: 6,8. Mijn cijfer: 7,0

Remember Sunday

Het zit de eenzame serveerster Molly niet bepaald mee in de liefde, totdat ze op een dag Gus ontmoet. Vanaf het moment van de ontmoeting raakt Molly geïntrigeerd door Gus, die nogal mysterieus en enigszins afwezig over lijkt te komen op haar. Hoe meer ze met elkaar optrekken, hoe mysterieuzer zijn voorkomen blijkt te zijn. Enkel heeft Gus het er zelf moeilijk mee uit te leggen wat zijn probleem exact is. Gus blijkt namelijk een hersenbloeding te hebben gehad die zijn hersenen dusdanig hebben beschadigd dat hij zijn korte termijn geheugen kwijt is. Elke dag is voor hem een compleet nieuw leven.

Remember Sunday is een romantisch drama over een liefde die niet wil lukken door het korte termijn geheugen van Gus (Zachary Levi). Hij wordt elke dag wakker en weet dan niet wie en waar hij precies is. Remember Sunday geeft goed weer hoe erg dit is en hoe éng het moet zijn om altijd maar in paniek je dag te beginnen. Molly wordt gespeeld door Alexis Bledl, een actrice voor wie ik een enorme zwak heb (Girlmore Girls, anyone?). Ik heb me geen seconde verveeld tijdens het kijken van de film en vond het verhaal heel meeslepend. En frustrerend, want als kijker wil je natuurlijk dat Gus weer beter wordt en hij samen met Molly verder kan leven. Mooie film, bijzonder verhaal!

Cijfer IMDb: 7,1. Mijn cijfer: 7,5

How to be a Man

Als Mark een bult in zijn borst ontdekt en denkt dat hij niet meer lang te leven heeft, huurt hij de jonge Bryan in om belangrijke levenslessen op camera vast te leggen. Dit allemaal voor de ongeboren zoon van ex komediant Mark, wie hij wil leren een echte man te worden. Met de hulp van Bryan filmt Mark zijn eigen grappige en ongecensureerde interpretatie van wat het ‘man zijn’ echt inhoudt – van vechten tot bier drinken en vrouwen versieren. Als hij bijna alles verliest dat belangrijk voor hem is, realiseert Mark zich dat hij degene is die nog veel te leren heeft.

How to be a Man is echt een beetje een mannenfilm. Hier en daar wat geweld, seks en drugs, maar ook schuine grappen en de ranzigheid die alleen mannen hebben. Het klinkt als een slechte komedie, maar het verhaal achter de film is aandoenlijk en bijzonder. Ik heb af en toe hard gelachen, maar ook een paar keer weggekeken omdat ik sommige scènes echt goor vond. Geen must see film, maar wel een leuke om met je partner samen te kijken. Of als je gewoon zin hebt in wat platte humor en ranzigheid wel kunt waarderen.

Cijfer IMDb: 7,2. Mijn cijfer: 7,0

The Grand Budapest Hotel

‘The Grand Budapest Hotel’ vertelt het verhaal van een legendarische hotelmanager (Ralph Fiennes) van een beroemd Europees hotel. Tussen de oorlogen in raakt hij bevriend met een jonge medewerker (Tony Revolori) die een vertrouweling van hem wordt. Het verhaal draait om de diefstal van onbetaalbare schilderijen uit de Renaissance, de strijd om een enorm familiefortuin en de omwentelingen die Europa transformeren in de eerste helft van de 20e eeuw.

The Grand Budapest Hotel bekeek ik in de bioscoop met Jamilla. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten want ik vond de trailer behoorlijk all over the place en vaag. De film heeft me verrast, zoals creaties van Wes Anderson dat eigenlijk altijd doen. Het is een fantasierijke film waarin veel aandacht is besteed aan details en precisie. De personages zijn allemaal heel eigenaardig en worden perfect neergezet door de acteurs. Tijdens de film vroeg ik me steeds af hoe het af zou lopen, het verhaal is dan ook niet voorspelbaar. Er zitten wat gruwelijke stukjes in (maar ik zeg er wel bij dat ik een watje ben en al snel weg kijk als iets eng/vies is), maar wel met een heleboel humor en droogheid. De films van Wes Anderson zijn denk ik niet voor iedereen geschikt, je moet wel echt van het genre houden en zijn apartheid kunnen waarderen. Ik heb er in ieder geval van genoten!

Cijfer IMDb: 8,4. Mijn cijfer: 8,0

Lovelace

Het autobiografische verhaal van de pornoactrice Linda Lovelace (Amanda Seyfried), bekend van de legendarische film ‘Deep Throat’. Linda wordt jarenlang misbruikt door de porno-industrie in opdracht van haar dwangmatige echtgenoot Chuck Traynor (Peter Sarsgaard), voordat ze de controle krijgt over haar leven en uiteindelijk het speerpunt wordt van de feministische anti-porno beweging.

Teske schreef laatst over Lacelace en prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Ik vind autobiografieën interessant en kijk er graag naar doordat het ‘echt’ is. Als ik weet dat het verhaal van een film echt is gebeurd doet het me meteen meer. Ik heb de film Deep Throat nooit gezien, maar er uiteraard wel over gehoord. Dat de porno-industrie minder leuke kanten heeft wisten we denk ik allemaal wel, maar het verhaal van Linda Lovelace heeft wel weer even bij me opgerakeld hoe smerig dat wereldje kan zijn. Ze had een verschrikkelijke man die haar op elk vlak misbruikte en Linda zat vast in een wereld waar ze maar moeilijk uit kon ontsnappen. Terwijl de rest van de wereld dacht dat ze een prima, glamorous leventje leidde na Deep Throat, werd ze mishandeld en ingezet als hoer door haar eigen man. Ook de verhaallijn tussen ouders (vooral moeder) en Linda raakte me diep. Amanda Seyfried is een geweldige actrice en heeft de rol van Linda perfect vertegenwoordigd. Ik was heel erg onder de indruk van de film. Ik was er stil van.

Cijfer IMDb: 6,2. Mijn cijfer: 7,5

Welke films uit dit rijtje heb jij al gezien en wat vond je ervan?