Blog

Je kent het wel, zin hebben om even kei- en keihard te janken. Gewoon even alles eruit huilen kan enorm opluchten. Dat, óf je wil graag film kijken maar je hebt even geen trek in weer zo’n cliché comedy of slechte actiefilm. Tijdens dat soort momenten is er maar één oplossing: een goede dramafilm. Een brok-in-je-keel-film, een tranentrekker; een ontroerend verhaal dat impact op je heeft en echt bij je binnenkomt. Ik geef jullie 12 titels van dramafilms die je echt gezien moet hebben. Pak die tissuebox maar vast!

Rain Man

Als de vader van de yuppie Charlie overlijdt, erft hij een oldtimer en een rozentuin. Hij komt tevens tot de ontdekking dat hij nog een broer heeft. Raymond is autistisch, maar is wel in staat om ingewikkelde wiskundige vraagstukken op te lossen. Hun vader heeft al zijn geld achter gelaten aan Raymond, terwijl die totaal geen idee heeft waar geld voor dient. Charlie is woedend en ontvoert Raymond uit zijn verzorgtehuis. Hij wil hem meenemen naar Los Angeles, maar Raymond weigert te reizen met een vliegtuig en dus zijn ze gedwongen om per auto te reizen. Wat volgt is een lange rit waarbij de twee elkaar leren te waarderen.

Een gouwe ouwe, dat is Rain Man zeker. De film komt uit 1988 en laat Tom Cruise en Dustin Hoffman op hun best zien. Je wordt van grappig naar dramatisch en ontzettend ontroerend geslingerd door dit prachtige verhaal. Raymond is heel aandoenlijk, ik heb meerdere malen belachelijk hard moeten huilen. Pak de tissues er maar vast bij!

Wir Kinder vom Bahnhof Zoo

Schokkend portret van de Berlijnse drugsscene, eind jaren ’70. De 14-jarige Christiane ontmoet in de hippe discotheek Sound de aan heroïne verslaafde Detlev. Christiane wil hier niets van weten, maar omdat al haar vrienden gebruiken probeert ze het ook een keer. Langzaam maar zeker raakt ze verslaafd aan de drugs. Om de heroïne te kunnen betalen belandt ze in de tippelzone en vanaf dan gaat het bergafwaarts. 

’t Is een Duitse film, ik heb ‘m zelf tijdens Duits op de middelbare school gekeken. Het verhaal en de beelden hebben onwijs veel indruk op mij en mijn toenmalige klasgenootjes gemaakt, we vonden het allemaal heel schokkend. Dat Christiane nog maar 14 is maakt de film zo bizar, zeker als je je bedenkt dat dit meisje – inmiddels een vrouw – nog steeds leeft. Eigenlijk zou elke tiener deze film moeten kijken, dit heeft zoveel meer impact dan het zoveelste praatje over hoe slecht drugs voor je is.

One Flew over the Cuckoo’s Nest

McMurphy denkt dat hij onder het werken in de gevangenis uit kan komen door te doen alsof hij gek is. Zijn plan keert zich echter tegen hem wanneer hij naar een inrichting wordt gestuurd. In de inrichting krijgt McMurphy niet alleen te maken met zijn gestoorde medepatiënten, maar ook met de sadistische verpleegster Ratched, die met een stoïcijnse en kille zelfverzekerdheid de scepter zwaait over haar afdeling. Het duurt niet lang of druktemaker McMurphy organiseert samen met zijn nieuwe vrienden een opstand tegen haar.

Deze film uit 1975 staat op nummer 13 in de IMDb top 250 en is het kijken waard. Je zou denken dat het een comedy is, maar al snel merk je dat het serieuze boel is en verandert de film in een meeslepend drama. Ratched is vreselijk, ik heb me de hele film lang vreselijk gefrustreerd over hoe gemeen zij is. Jack Nicholson, die McMurphy speelt, zet de rol fantastisch neer – dit is toch wel zijn beste acteerwerk ooit. Wederom een ontroerend verhaal met héél zielige stukjes.

Detachment

Detachment vertelt het verhaal van drie weken in het leven van verschillende leraren, administratief personeel en leerlingen aan een middelbare school door de ogen van een interimleraar genaamd Henry Barthes. Henry gaat van school naar school, probeert z’n kennis over te dragen maar blijft nooit lang genoeg om enige binding met de school en z’n leerlingen te krijgen. Op een dag komt Henry aan op weer een nieuwe school. Een geheime wereld van emoties wordt bij hem opgewekt door drie vrouwen: leerling Meredith, collega Madison en straathoertje Erica. Elk van deze vrouwen is, net zoals Henry, in een strijd op leven en dood verwikkeld op zoek naar schoonheid in een schijnbaar gemene en liefdeloze wereld.

Detachment is een dramafilm waarbij ik wel een aantal tissues nodig had. Vanaf het begin is duidelijk dat Henry iets naars heeft meegemaakt en zich eigenlijk wil afsluiten voor alle emoties. Mooi om te zien hoe drie vrouwen/meisjes toch door zijn schild heen kunnen komen, elk op hun eigen manier. Ik vond vooral de relatie met Erica interessant en ontroerend, en de scènes met de vader van Henry deden me ook zeker wat. Er zitten twee behoorlijk verstorende scènes in Detachment, waar ik niet naar heb kunnen kijken. Heftige film, wel súper gespeeld. Wat is Adrien Brody toch een fantastische acteur.

Girl, Interrupted

Susanna wordt na een mislukte zelfmoordpoging opgenomen in een psychiatrische inrichting. Hier raakt ze bevriend met enkele andere vrouwen. Haar vriendengroep bestaat onder andere uit een sociopaat, een anorexiapatiënt en een pathologische leugenaar. Haar vriend Toby is bezorgd dat Susanna zich teveel hecht aan de vrouwen, en de inrichting waar ze zit.

Deze film deed me een klein beetje denken aan One flew over the cuckoo’s nest. Wel iets minder dramatisch en indrukwekkend, maar dezelfde soort grapjes met de ‘gekken’ en ook wat soortgelijke zielige scènes. Ik ben gek op Winona Ryder, Angelina Jolie en Brittany Murphy en vond het dan ook heel leuk hen in één film en in bijzondere rollen te zien. Het verhaal is zielig, meeslepend, hier en daar grappig en heeft me ook wel aan het denken gezet.

The Shawshank Redemption

Andy Dufresne (Tim Robbins) wordt beschuldigd van de moord op zijn vrouw en haar minnaar. Hij houdt vol dat hij onschuldig is, maar krijgt toch tweemaal levenslang in de strenge gevangenis Shawshank. Hij raakt bevriend met medegevangene Ellis Boyd Redding (Morgan Freeman), die voor iedereen spullen kan regelen en de bijnaam ‘Red’ heeft. Er zijn nog twee dingen die Andy op de been houden: hoop en een poster van Rita Hayworth.

Ik schaam me bijna dat ik deze film niet al veel eerder had gekeken. The Shawshank Redemption is de film der films, hij staat op nummer 1 in de top 250 van IMDb en heeft talloze prijzen gewonnen. En terecht, want het is een prachtige film die je echt een keer moet kijken als je dat nog niet hebt gedaan. Sowieso ben ik fan van Morgan Freeman, die man kan echt élke rol feilloos spelen. Het verhaal van The Shawshank Redemption is spannend en ontroerend, het heeft me geen seconde los weten te laten tijdens de film. Hier en daar zitten er wat grappige scènes in, maar ook wat enge (gewelddadige) waar ik minder goed tegen kan. Dat is eigenlijk het enige minpunt dat ik kan bedenken aan deze film, verder kan ik alleen vol lof spreken over The Shawshank Redemption.

The Boy in the Striped Pyjamas

Berlijn, 1943. De vader van Bruno is een officier in het leger van nazi-Duitsland. Hun huis is groot, maar voor Bruno, de achtjarige jongen door wiens ogen we de gebeurtenissen aanschouwen, valt er weinig te beleven. Er ligt een grote tuin achter het huis, maar die mag hij niet betreden. Erachter ligt een soort werkkamp, waarover nooit gesproken wordt. Het valt Bruno op dat de mensen uit het kamp allemaal gestreepte pyjama’s dragen. Op een dag besluit hij toch een kijkje te gaan nemen in de tuin achter het huis. Uiteindelijk stuit hij op een afsluiting van prikkeldraad. Daarachter zit een jongetje in zo’n pyjama. Het jongetje is net als Bruno acht jaar oud en de twee worden vrienden.

Ik kan heel slecht tegen oorlogfilms (hallo, nachtmerries) maar heb er toch al een heleboel gezien. Eentje die met kop en schouders boven de andere oorlogsfilms uitsteekt is The Boy in the Striped Pyjamas. Dit verhaal is niet vanuit het perspectief van de joden of andere mensen in kampen, maar vanuit het perspectief van een kind dat bij de slechteriken, de nazi’s, hoort. Ik vind het mooi dat Bruno zo naïef is, maar toch doet wat hem verboden is doordat zijn nieuwsgierigheid overwint. De film is een echte tranentrekker en heeft een behoorlijk schokkend einde.

Extremely Loud and Incredibly Close

Een bijzondere 9-jarige jongen, Oskar, rouwt om zijn vader die is omgekomen tijdens 11 september in de Twin Towers. Een jaar na de dood van zijn vader ontdekt Oskar een sleutel in zijn vaders bezittingen. Oskar is vastberaden en zet alles op alles om uit te vinden bij welk slot de sleutel hoort. 

Deze film heeft me erg geraakt. Ik heb enorm veel bewondering voor de jongen die Oskar speelt, Thomas Horn. Wat een geweldige acteur! De rol van Oskar lijkt me niet makkelijk om te spelen, omdat Oskar nogal ‘anders’ is. Het verhaal is aangrijpend, origineel en goed uitgespeeld. Ik kan niet veel over het verhaal zeggen, omdat ik niet te veel wil verklappen. Een absolute aanrader, ik was er erg door ontroerd.

50/50

Adam (Joseph Gordon-Levitt) is een 27-jarige schrijver en is gediagnosticeerd met een zeldzame vorm van kanker. Van de één op de andere dag verandert zijn zorgeloze leventje in een gevecht om te overleven. Om alles nog erger te maken, bedriegt zijn vriendin hem en wil zijn overbezorgde moeder bij hem intrekken. Met de hulp van zijn beste vriend en een jonge therapeute leert Adam wat en wie de meest belangrijke dingen in zijn leven zijn. 

Wederom een dramafilm die me erg heeft geraakt. De film begint heel grappig, maar wanneer de kanker is geconstateerd bij Adam, verandert het in een zielige, ontroerende film. 50/50 geeft een beeld weer van het leven met een levensbedreigende ziekte. Tussen het zware onderwerp door worden er nog wat grapjes gemaakt, wat de film wat lichter maakt. Het acteerwerk van Joseph Gordon-Levitt vind ik fantastisch in deze film, hij heeft zich goed ingeleefd in zijn rol.

The Help

Tijdens de jaren ’60, in Mississippi, wil Skeeter (Emma Stone) er alles aan doen om succesvol schrijfster te worden. Skeeter is anders dan haar vriendinnen die vooral geven om het vinden van een man, een goede huishoudster en een mooi huis hebben. Skeeter ziet hoe slecht de donkere huishoudsters worden behandeld door de blanke mensen in haar dorp en wil hier iets aan veranderen. Ze wil aan de hand van een interview een boek schrijven over het leven van een zwarte huishoudster. De huishoudsters zijn angstig en durven niet mee te doen, omdat ze bang zijn voor de gevolgen hiervan. Uiteindelijk helpt één huishoudster Skeeter door nog wat andere huishoudsters op te trommelen om mee te werken aan het interview. Uit het interview blijkt dat de huishoudsters heel wat te zeggen hebben over hoe ze behandeld worden door hun blanke bazinnen…

The Help heeft indruk op me gemaakt. Ik vond het een treurig verhaal, het is pittig om herinnerd te worden aan het feit dat blanken gekleurde mensen zó slecht behandelden vroeger. De donkere huishoudsters mochten niet eens naar het toilet in het huis van de blanken, ze hadden een eigen hok in de tuin waar ze heen konden om hun behoefte te doen. Ook heb ik wat traantjes weggepinkt. Het acteerwerk in deze film is grandioos, vooral van de donkere huishoudsters. Ik zat helemaal in het verhaal en ik leefde compleet met ze mee. Een ontzettend mooie dramafilm, die iedereen moet zien, wat mij betreft.

La Vita è Bella

Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt een Italiaanse man met zijn vrouw en zoontje afgevoerd naar een Duits werkkamp. Om het kind het vooruitzicht van een zekere dood te besparen, stelt hij de reis voor als een spel, waarin je prijzen kunt winnen. De man gelooft er heilig in dat hij de geestelijke gezondheid van zijn zoontje kan redden en gaat vastbesloten door met toneelspelen, zelfs wanneer ze in het kamp zijn aangekomen en keihard moeten werken.

Dit is een klassieker, grote kans dat je ‘m al gezien hebt, maar dit artikel is niet compleet zonder La Vita è Bella. “Het leven is mooi”, zo luidt de titel van dit drama. De film begint eigenlijk als een comedy en de grappige acties van vader blijven ook wel, maar zodra Guido (de vader), Dora (de moeder) en Joshua (het zoontje) naar het kamp worden gebracht is het menens. Prachtig om te zien hoe vader Guido zijn zoontje kalm probeert te houden door er een spel van te maken en grapjes uit te halen. Het einde was hartverscheurend, als ik eraan denk krijg ik weer een brok in mijn keel.

Waiting For Forever

Toen ze opgroeiden, waren Emma en Will onafscheidelijk. Nadat Emma naar Hollywood verkaste, vergat ze Will helemaal. Maar Will heeft Emma nooit vergeten. Voor hem zijn ze nog steeds twee zielsverwanten, op lange afstand. Will volgt Emma waar ze maar gaat en staat, puur uit liefde, zonder dat Emma hiervan weet.

Serieus, deze film is zó aandoenlijk. Laat ik het beter zeggen: Will is héél aandoenlijk. Ik heb tranen met tuiten gehuild. Props voor Tom Sturridge, want wat heeft hij de rol van Will goed neergezet, zeg! Ik wil eigenlijk niet teveel verklappen over deze film, het enige dat ik er nog over kan zeggen is dat het écht geen standaard liefdesverhaal is. Allesbehalve zelfs. Wauw, ik ben gewoon weer helemaal opnieuw onder de indruk als ik terugdenk aan sommige scènes. Het is een echte ‘brok-in-de-keel-film’. Ik snap echt níet dat Waiting For Forever zo laag scoort op IMDb. Origineel verhaal, perfect uitgewerkt.

Welke dramafilms hebben enorm veel indruk op jou gemaakt? En zouden jullie zo’n artikel ook leuk vinden over romantische comedy’s/meidenfilms? Let me know!